Eg skal begynne og ta sol
søndag 29. juni 2008
Haha, ja eg, eline, skal begynne og ta sol. Er egentlig ikkje noke eg trenger da, men eg trur det blir deilig;) Gleder meg;)
Legg gjerne igjen kommentar
15:08
1
comment(s)
15:08
1 comment(s)
Unnskyld
Eg må bare be om unnskyldning for å ha vore så frekk i kjeften då mi beste venninne ringte meg i går kveld for å sjekke korleis eg hadde det. Sjølv om eg slengte ut ein kommentar som lød ca. slik: "Doke var så bekymra for meg fordi doke trudde eg hadde tatt livet av meg." Og den vart ikkje sagt i ein snill tone, veldig kritisk. Men eigeneleg er eg glad for at du ringte meg, og eg setter pris på at doke er bekymra.
Så unnskyld! Håpar ikkje du blei sur eller såra for måten eg svarte på?
Legg gjerne igjen kommentar
14:09
1
comment(s)
14:09
1 comment(s)
Kvelden i går
lørdag 28. juni 2008
I går hadde eg bestemt meg for å ringe legen min i dag, for å bli lagt inn, men eg gjorde det aldri. Eg detter sammen igjen og igjen, men kvar gang eg bestemmer meg for å ta kontakt dagen etterpå, gjer eg det ikkje. Men det er no slik det har blitt.
I går sprakk eg, så no har eg ein del kutt på armane. Det er slik livet er, eg klarer ikkje roe meg uten å få vondt nokon plass. Nå er ligg og grin og ikkje klarer og roe meg ned, hjelper kuttinga meg og slappe av i kroppen. Eg sluttar og grine med ein gong eg har bestemt meg for å gjere det, og då er det ingen veg tilbake. Mange vil sei det er galskap, eg vil sei det er eit hjelpemiddel. Når eg ikkj er deprimert kuttar eg heller ikkje. Dei høyrer saman... Men eg trur eg avventer til over helgen før eg besluttar om eg skal leggast inn eller ikkje....
Legg gjerne igjen kommentar
16:19
0
comment(s)
16:19
0 comment(s)
Utseende på bloggen min
Eg må bare sei noke om utseende på bloggen min, EG ELSKER DET, eg har aldri vore så fornøgd med noke før. Takk så mykje til den siden eg fant utseende på, det har gjort bloggingen min meir interesang.
Si din mening om utseende her? Er det noe som bør endres?
Legg gjerne igjen kommentar
16:17
0
comment(s)
16:17
0 comment(s)
Provosert
fredag 27. juni 2008
Eg fekk ein e-post frå ei som betyr veldig mykje for meg tidlegare i dag. Og eg blei litt provosert. Ho skrev at eg skulle gi foreldrene mine ein sjangse.
Eg klarer ikkje gi dei en sjangse, veit du kvirofr, fordi eg ikkje vil såre dei. Det er ikkje meir komplisert enn som så. Dei kan desverre ikkje hjelpe meg, det er det bare profesjonelle som kan. Eg klarer ikkje at dei skal veta ting om meg, det er ting som er for personleg. Eg klarer det ikkje rett og slett. Om dei hadde visst hadde dei bekymra seg enda meir. No som dei ikkje veit og eg skjular når eg er deprimert har dei ikkje noko og bekymre seg for, så då slepp dei unna. Eg vil ikkje at dei skal sitte i rommet over meg og veta at eg er deprimert, fordi dei kan ikkje gjere noko uansett. Det er slik eg tenker. Det er ikkje bare bare og involvere dei. Det er så lett for ho å sei, men ho har aldri prøvd å vera meg, så ho kan ikkje utale seg.
Eg er glad i dei, men eg taklar ikkje sjå at dei bekymrar seg, då blilr alt berre verre..
Legg gjerne igjen kommentar
23:47
0
comment(s)
23:47
0 comment(s)
Og eg som trudde kjærlighetssorg var oppskrytt...
Eg veit at alle vil sei at han var ein drittsekk, ja, det var han, men eg elskar han. Eg må slutte og sei det til meg sjølv, men det gjer så vondt. Alt det vonde vi no gjer mot kvarandre gjer bare ting verre. Eg har stelt alt i stand sjølv, eg rota det til. Eg angrar så sinnsykt...
Men det ville aldri ha fungert mellom oss uansett, me er alt for ulike. Men likevel, kjærligheten gjør blind. Eg visste ikkje kva eg følte og eg taklar det ikkje no. Ein veit ikkje kva ein har før ein mister det.
Eg trudde folk som hadde kjærlighetsorg løy når de sa kor vondt det var. Det er ikkje den deprimerte følelsen eg er van med, det er et savn etter noko som kunne vore. Eit tomrom der det tidlegare var plass for deg. Tanken på alt me har vore gjennom og alt det ifne me gjorde saman er den einaste tanken som sitter i hodet på meg. Ingen kan ta fra meg minnene fra den første gangen vi hadde sex, eller første gangen vi kyssa. Eg griner berre med tanken. Korleis kunne eg ødeleggje noko så vakket berre på grunn av ein filleting. Eg er for hissig.
Så eg håpar ein dag at dette mareritet vil vera over, for dette kan ikkje fortsette. Det er verre enn å vera deprimert, for det veit eg vil gå over, men dette her. Det tomrommet eg har i hjertet mitt føles det ikkje som om vil forsvinne, det vil kanskje gro, men du vil alltid ha ein plass i hjertet mitt<3
Takk for alle gode stundene vi hadde, dei ville eg aldri vore uten<3<3
Legg gjerne igjen kommentar
22:55
2
comment(s)
22:55
2 comment(s)
Ti dingser du abselut ikkje trenger til din Ipod..
Viser til denne artikkelen før du leser blogg innlegget mitt: http://electroworld.no.msn.com/gallery.aspx?cp-documentid=8269963
Hahahaha, er det første eg må sei... Om eg hadde møtt ein med denne oppfinnelsen på bussen hadde eg dauva av latter;-)
Fy søren kor mykje rart folk kan gå på! Det verste er at eg sikkert hadde gått på lignende ting, men siden eg ikkje er så veldig opphengt i min ipod er ikkje dette heilt greien for meg.
Haha, og dette er ikkje akkuratt mye bedre. Spesielt ikkje den stringtrusen. Om du virkeleg har lyst og gå på gaten i string er det jo greit nok, men igjen må eg le!
Men på ein annen side, om du liker å ta deg godt ut foran speilet iført truse, men lomme til ipos, så bare gjer det du. Men eg håper for din del at du ikkje støter på meg, for eg kjem til å mobbe deg;) Haha...
Men i det forgje innlegget mitt skreiv eg at du ikkje skulle dømme folk som var anneledes, så eg skal vel ikkje utale meg. Så nei, eg kjem ikke til å mobbe dei på bussen med "kvitare tenner med ipod" eller dei som viser seg med truse med ipod lomme, dei skal få lov å vera annleis.
Det er tøft og skille seg ut! (men ikkje når det gjelder slike ting)
Det verste av alt er at dette er seriøse oppfinnelser, som ein faktiks kan få kjøpt... Ein ting eg sikkert, eg skal aldri betale for dei.... ( I så fall må eg først invistere i ein ny Ipod, den eg har er ganske skrøpelig etterkvart)
Hahahaha, er det første eg må sei... Om eg hadde møtt ein med denne oppfinnelsen på bussen hadde eg dauva av latter;-)Fy søren kor mykje rart folk kan gå på! Det verste er at eg sikkert hadde gått på lignende ting, men siden eg ikkje er så veldig opphengt i min ipod er ikkje dette heilt greien for meg.
Haha, og dette er ikkje akkuratt mye bedre. Spesielt ikkje den stringtrusen. Om du virkeleg har lyst og gå på gaten i string er det jo greit nok, men igjen må eg le!Men på ein annen side, om du liker å ta deg godt ut foran speilet iført truse, men lomme til ipos, så bare gjer det du. Men eg håper for din del at du ikkje støter på meg, for eg kjem til å mobbe deg;) Haha...
Men i det forgje innlegget mitt skreiv eg at du ikkje skulle dømme folk som var anneledes, så eg skal vel ikkje utale meg. Så nei, eg kjem ikke til å mobbe dei på bussen med "kvitare tenner med ipod" eller dei som viser seg med truse med ipod lomme, dei skal få lov å vera annleis.
Det er tøft og skille seg ut! (men ikkje når det gjelder slike ting)
Det verste av alt er at dette er seriøse oppfinnelser, som ein faktiks kan få kjøpt... Ein ting eg sikkert, eg skal aldri betale for dei.... ( I så fall må eg først invistere i ein ny Ipod, den eg har er ganske skrøpelig etterkvart)
Legg gjerne igjen kommentar
19:34
1
comment(s)
19:34
1 comment(s)
Livserfaring...
Livserfaring kan være så mangt.
Ein type liverfaring er å ha levd lenge og derfor vite mye, men eg meiner at den viktigste livserfaringen man kan ha er motgang. Motgang gjer deg sterkere.
Eg har mykje livserfaring til å vera 16 år. Ja, kanskje meir enn ein som er 30 år. Det er fakta. Men det behøver ikkje nødvendigvis bety at eg er smartare. Livserfaring og smarthet henger ikkje i sammen.
For å klare og forstå ting med livet er det lurt og ha noe og sammenligne med. Eg har slete med depresjoner, angst, sjølvskading, bulimi og anoreksi i fleire år. Heilt siden barneskulen, så eg har møtt ein del motgang. Kanskje eg har møtt mest motgang i meg sjølv. Men eg veit eg har såpass mykje livserfaring at eg klarar og sette meg inn i andre isn situasjon. Eg klarer og kjenne smerten folk føler, fordi eg selv har følt noe lignenes. Når ein er deprimert ser ein berre dei mørke sidene med livet sitt, eg gjer det kvar gong eg er nede. Eg veit korleis det føles å berre sjå dei sidene, derfor veit eg korleis folk føler seg når dei er lei seg, såra eller dumpa. Fordi eg kjenner den følelsen dei då kjempar imot.
Eg kjenner spesielt ein som har mykje meir livserfaring enn eg nokonsinne hadde trudd. Fordi han såg ut til å takle skjebnen sin så utruleg godt. Men kanskje ikkje, kanskje det bare er ei maske. Han har utruleg mykje livserfaring, sikkert meir enn meg, i alle fall på ein heilt anna måte. Han er herleg, men han er annerledes, det er ingen hemmeleghet. Men han klarer og skjule det, like godt som eg skjulte mine problemer ein periode. No skjular eg dei ikkje på samme måten lengre, no veit dei fleste vennane mine om depresjonen min, og korleis han påvirkar meg og måten eg lever på. det at han er annleis påvirkar livet hans og, det påvirkar dei som er rundt han, men på ein måte på ein positiv måte. Eg tvilar på at du vil sei det. Men når me velger og gjere ting med deg, er det fordi me vil, eg vil i alle fall, eg kan ikkje snakka for alle andre. Men eg er glad i deg, kanskje mest fordi du er annerledes. Men aller mest fordi du er DEG.....
Så livserfaring er ikkje noko ein kan sammeligne. eg har ein type livserfaring og du har ein type livserfaring. Men det er berre motgang som gir deg den viktige livserfaringen, den som gjer at du kan forstå deg på andre mennesker. Ein skal ikkje sjå ned på folk som er annerledes, sett pris på dei slik som dei er. Kanksje eg burde blitt flinkare til det?
Legg gjerne igjen kommentar
18:35
0
comment(s)
18:35
0 comment(s)
Ein inser ikkje kva ein har før ein mister det...
Eg elska deg, og eg gjer det framleis. Kvifor måtte det ende slik. Eg kjem aldri til å gløyme det me hadde i lag, men me var alt for ulike. Eg sitt med tårer i augene når eg skirver dette, for du var så utruleg masse for meg. Eg veit eg har såra deg, eg veit eg er ein dust. Eg veit eg har ødelagt alt som nokonsinne kunne blitt mellom oss. Alt pga. meg og min utruleg dåprlige dømmekraft.
Eg håpar du ein gong kan tilgi meg og vi kan bli venner, for du betyr så ufattelig mykje for meg.
Eg håpar ikkje eg vil bli ein person du aldri ønska du hadde truffet, fordi eg hadde det himmels med deg, heilt til alt gjekk gale.
Så vær så snill og tilgi meg, eg elskar deg....
Legg gjerne igjen kommentar
01:19
0
comment(s)
01:19
0 comment(s)
Oppskrift på korleis ein kan ødelegge sitt eige liv...
torsdag 26. juni 2008
Ja, eg er ekspert på det. Det er bare og spørre. Korleis eg har klart det? Det er eit komplisert spørsmål...
Ja, eg har vore samman med ein fyr, ein herleg fyr, det er ikkje det. Han betydde så utruleg mykje for meg. Det varte lenge og det såg ut til å gå fint. Så i Desember blei det slutt. Då hadde me vore sammen over eit år. Det var eit tungt brudd, men alikevel et veldig lett brudd. Me dreiv på lenge etterpå, heilt frem til ein gong for ikkje så lenge siden. Då sa han det var slutt for alltid, og greit eg er enig. Vi passte ikkje sammen, ikkje i det heile tatt. Men eg elska han, det skal eg ikkje leggje skjul på, han betydde meir enn nokon andre nokonsinne har gjort for meg. Men det var slutt, og eg prøvde å komme meg videre. Noko eg klarte. Eg forelska meg, og meg og x-en var fremdeles venner. Så fortalte eg denne typen eg var forelska i at eg likte han, men han likte ikkje meg. Ikkje det at det kom som ei bombe, kven liker ei som meg? Men det endte nå med at me rota, ja me gjekk heile vegen. Det er sågg eg er, lett og overtale, og det var eg denne gongen og. Så det skjedde, det endte me opp meg og han.
Så nokre dagar etterpå får x-en greie på dette her og blir svinforbanna. Han meiner at eg var utro mot han, men ein kan ikkje vera utro mot noken ein ikkje er saman med. Det er jo berre logisk, det var han som dumpa meg. Så klarte han og overtale Fredrik (typen eg rota med) om at eg bare hadde brukt han for å gjere Lasse (x-en) sjalu. Og han gjekk på. Altså eg har mista ein av mine beste guttevenner fordi Lasse blei sjalu fordi eg var "utro".
Så som du ser, spørr meg om du vil veta korleis du kan ødeleggja ditt eige liv.... No må eg bare forstå at eg kan leve uten dei begge to, for dei hatar meg, og dei syns det er kjekt og spre rykter om meg...
Legg gjerne igjen kommentar
16:59
0
comment(s)
16:59
0 comment(s)
Eg følger min egen draum...
Hey dad look at me
Think back and talk to me
Did I grow up according to planned?
And do you think I'm wasting my time
Doing things I wanna do?
But it hurts when you disapprove all along
Denne sangen bare beskriver så utruleg godt korleis eg har det. Eg vokste aldri opp slik som foreldrene mine ville. Eller på ein måte gjorde eg det, på ein anna måte ikkje. Eg har middels karakterer, kva meir kan dei vente og eg har no mange venner. Men eg har aldri vore like god i sport som faren min, og eg vil aldri bli det heller. Det er rett og slett ikkje meg. Eg har lyst og gjere det eg har lyst til sjølv. Eg vil følge drømmen min uten å tenkje på kva alla andre vil. Drømmen din er ein tåpeleg drøm, foreldra mine prøver å snakke meg frå det, men eg veit kva eg vil. Det er ein realistisk drøm, ikkje noko om å bli rockestjerne eller noke.
And now I try hard to make it
I just want to make you proud
I'm never gonna be good enough for you
I can't pretend that I'm all right
And you can't change me
Eg prøver så godt eg kan for å nå denne drømmen og eg skulle ønske doke var enig med meg og prøvde å støtte meg. Eg vil ha eit enkelt yrke der eg får gjere det eg alltid har hatt lyst til. Hjelpe mennesker, eg bryr meg ikkje om det er så dårlig betalt, det får da heller bare vera. Det viktigste er at eg er lykkjeleg, er det ikkje. Ein ussel drøm om å bli god i dette yrket, og en drøm om å kanskje gi ut ei novelle samling. Skriving er min store lidenskap. Både blogg og alt anna.
'Cuz we lost it all
I try not to think
Nothing lasts forever
I'm sorry
I can't be perfect
Now it's just too late and
We can't go back
I'm sorry
I can't be perfect
Nei, perfekt kan ingen vera. Det er i alle fall sikkert. Eg gidd ikkje ein gong og prøva. Eg vil vera meg sjølv, ingen andre. Eg har mine problemer, som eg forhåpentligvis ein dag vil vera kvitt. Men akkuratt no er dei ein del av meg, så doke får bare takle det at dei er der. Ein dag skal dei vera vekke, og deke skal då få sjå ei sterk jente, Eline, som klarte seg gjennom alt det vonde. Ho skal vera eit godt eksempel på at ein kan komme gjennom den mørkeste tunnelen uansett hvor mørk den er...
I try not to think
About the pain I feel inside
Did you know you used to be my hero?
All the days you spent with me
Now seem so far away
And it feels like you don't care anymore
Problemene mine fører til masse smerte, sånne problem gjer det. Det er ikkje noko anna enn at eg er deprimert og det fører til sjølvskading, bulimi og lignende fordi eg vil få bukt med den smerten eg ikkje får kontroll over på andre måter. Tankane løper løpst, og dersom eg kuttar meg, har eg kontroll over smerten, då glømmer eg den smerten eg ikkje vil føle. Da har eg kontroll over all den smerten eg føler for øyeblikket og det gir meg ein følelse av makt...
And now I try hard to make it
I just want to make you proud
I'm never gonna be good enough for you
I can't stand another fight
And nothing's alright
Nei, eg har det ikkje fint. Det vil eg ikkje ha på lang, lang tid. Eg trenger hjelp , eg klarer ikkje gjere deg stolt. Eg kjem aldri til å vera den personen doke vil at eg skal vera, det vil aldri skje. Eg vil alltid vera den Eline som følger sine eigen drømmer og stoler på eigne meininger. Det er slik eg er. Kanskje ein dag, kan doke sjå at det var eg som hadde rett og ikkje doke...
'Cuz we lost it all
Nothing lasts forever
I'm sorry
I can't be perfect
Now it's just too late and we can't go back
I'm sorry
I can't be perfect
Vi har mista all kontakt, det er ingenting som kan vare for evig. Det er desverre for seint at doke prøver å fikse ting no, pørver å vera der for meg. Doke gir meg nedtur etter nedtur og eg klarar dei ikkje stort lengre. Kan doke ikkje bare inse at eg ikkje veit kva doke kan gjere for å bry doke. Eg er glad i doke, men eg kan likevel ikkje vera perfekt.
Nothing's gonna change the things that you said
Nothing's gonna make this right again
Please don't turn your back
I can't believe it's hard just to talk to you
But you don't understand
Ingenting kan forandra alle dei gangane doke har dytta meg ned, kanksje uten å vera klar over det sjølv. Men når eg seier doke skal lata som ingenting, kva er det som er så vanskelig med å forstå det? Eg vil doke skal lata som at alt er fint, det hadde vore det beste for alle partar. I alle fall for meg. Eg skulle aldri fortalt doke kva som var gale, kanskje ting ville vore betre då?
'Cuz we lost it all
Nothing lasts forever
I'm sorry
I can't be perfect
Now it's just too late and
We can't go back
I'm sorry
I can't be perfect
Eg kjem til å følge mine egne vegar, det er den einaste måten eg klarer og overleve på. Det er sånn eg er, det er sånn eg vil bli. Eg skal klare dette, eg skal bli ein god person. Ikkje perfekt, men ein person eg klarer og leve med resten av livet... Og den personen er eg ikkje akkuratt no...
Legg gjerne igjen kommentar
12:30
0
comment(s)
12:30
0 comment(s)
Ungdom ranet 92-åring...
Fra VG: To ungdommer i Skien dyttet onsdag kveld en 92 år gammel kvinne med gåstol over ende på åpen gate og ranet henne.
http://www.vg.no/nyheter/innenriks/artikkel.php?artid=501048
Herregud kor tåpeleg. Klarer dere ikkje angripe nokon som er like sprek som doke, tørr deke ikkje rane nokon som er gjevnbyrdige med doke. Doke er pysete, om doke trur det er tøft og rane ei gammal dame tar doke feil, ingen får respekt av det. Ikkje det at eg gir respekt til dei som ranar ein bank heller altså, men det får da vera grenser. Om du først skal rane noen, ran noen andre enn ei forsvarsløs 92-år gammel dame...
det får da være grenser....
http://www.vg.no/nyheter/innenriks/artikkel.php?artid=501048
Herregud kor tåpeleg. Klarer dere ikkje angripe nokon som er like sprek som doke, tørr deke ikkje rane nokon som er gjevnbyrdige med doke. Doke er pysete, om doke trur det er tøft og rane ei gammal dame tar doke feil, ingen får respekt av det. Ikkje det at eg gir respekt til dei som ranar ein bank heller altså, men det får da vera grenser. Om du først skal rane noen, ran noen andre enn ei forsvarsløs 92-år gammel dame...
det får da være grenser....
Legg gjerne igjen kommentar
08:52
0
comment(s)
08:52
0 comment(s)
Mitt liv, det er komlisert det...
Eg har hatt ein vanskeleg start på sommerferien, det skal eg ikkje leggje skjul på. Eg har hatt det hardare enn nokon gong, og om eg nokoknsinne har vore nærmare gal enn det eg har vore no, så er svaret nei. Eg har vore heilt sinnsykt. Først var eg oppe ein heil periode før eg datt ned, HEILT ned i den dypeste dypeste gropen jeg noensinne har vore nede i. Det var rett og slett jævlig....
Men akkuratt no føler eg meg bedre. Dette blir deilig og få litt fri, fri frå lekser, fri frå alt rett og slett.
Endelig kjennes livet litt herlig, sjølv om eg veit det snart vil dette ned igjen^^
Legg gjerne igjen kommentar
00:43
1
comment(s)
00:43
1 comment(s)
Grunnen til at eg starter og blogge...
onsdag 25. juni 2008
Eg har aldri blogga før, og eg kjem nok til å skirve ein del på nynorsk. Dei fleste som les bloggen min veit kven eg er, men eg vil likevel ikkje gå ut med fullt navn. Men eg heiter Eline, og eg er født i 1992. Det er egentleg ikkje så mykje meir og sei om meg.
Men grunnen til at eg bloggar er egentlig ganske enkel, eg trenger ein plass og få ut tankane mine, dei tinga eg ikkje klarer og sei til noken. Eg har alltid elska og skirve, sjølv om karakterane mine ikkje tilseier det samme. Eller eg har middels karakterer, men ikkje noke sånn spesielt godt i norsk.
Men eg har slete i fleire år egentleg, og her om dagen var det ei som sa til meg at eg kunne prøve å blogge, så here we go, og dette blir det første innlegget...
Eg sliter med depresjoner for det meste. Men det meste peiker på at eg er manisk depresiv. Eg har gått på antidepresiva ei stund no, og dei har funka så som så. Nokon gonger har dei gjort meg i bedre humør, andre gonger gjer dei nedturane større. Men det blir kanskje litt feil og skylde på dei og. Men sånn er no livet, ein leitar etter nokon ein kan kladre for det som har gått galt i livet ditt.... Og akkuratt no skyldar eg på antidepresivaen....
Legg gjerne igjen kommentar
21:03
0
comment(s)
21:03
0 comment(s)