Giving it all away?

Eg har i dei to siste dagane sotte på pcen og høyrt gjennom musikkbiblioteket mitt, ikkje at eg komt så veldig langt endå då, er fremdeles på a. Men det var ikkje poenget mitt.

Eg satt på pcen og stirra på skjermen og gjorde så lite som ingenting! Så plutselig høyrer eg teksten på ein Ashlee Sipsom sang: "I’m just givin' it all, givin' it all away, I’m just givin' it all, givin' it all away, I’m just givin' it all, givin' it all away, I’m just givin' it all, givin' it all away"
Så gjekk det oppf or meg, det er **** meg det eg gjer. Eg gidd jo ikkje kjempa akkuratt... Jo, kanskje i det siste, men å skyve eit sammenbrudd fram i tid er ikkje akkuratt å kjempe, eller er det? Eg leita fram sang-teksten og las han, for ein meiningslaus tekst! Eller egentlig ikkje, men han passa ikkje til det formålet eg trengte han til denne gangen! Så eg leita fram ein ananna sang (eg får det å finne sangtekster til å virke som ei umulig oppgåve, men det kjempe lett)
Så eg fant eit anna vers:
"It seems like yesterday that my world fell from the sky
It seems like yesterday I didn't know how hard I could cry
It feels like tomorrow I may not get by"
Ja, der har du meg. (no skulle eg egentlig kline til med ein knallgod engelsk setning, men nei, hjernecellene mine var ikkje i humør til det i dag)
Eg veit kor "hardt" det går ann å grine, eller eg veit at det er mulig å grine hardt. Kanskje nokon har grene "hardare" enn meg og sikkert lengre enn meg. Eg meiner ikkje at eg har vore gjennom all verdens jævelskap, ikkje i nærheten ein gong. Men poenget mitt var egentlig bare at eg ofte tenker den tanken om at "tomorrow I may no get by!"


Eg glemte foresten og gi deg slutten av dette verset...
"But I will try, I will try
Wipe the tears from my eyes"